به گزارش عیّوق، در دنیای پرهیاهو و پر از شتاب امروز، جایی که هر لحظه در میان روزمرگی‌ها گم می‌شود، گاهی یک تصمیم ساده، اما عمیق، می‌تواند نوری از امید را در دل‌ها روشن کند. در دل تبریز، جایی که هر کوچه و خیابانش حکایت از مهربانی دارد، بانویی جوان و نیکوکار، به یادماندنی‌ترین هدیه تولد را برای خود و دیگران انتخاب کرد.
هدیه ای از جنس آزادی
او که زندگی‌اش با دستان هنرمندش در آرایشگری گره خورده بود، روز تولد ۳۵ سالگی‌اش را نه در میان هیاهوی جشن‌ها و تجملات، بلکه در دل ستاد دیه آذربایجان شرقی گذراند. او با اهدای ۷۰ میلیون تومان، دل‌هایی را که سال‌ها به دلیل بدهی‌های مالی و جرائم غیرعمد در بند بودند، آزاد کرد و آزادی را به جای کیک و شمع تولد، هدیه داد. او با این اقدامش، نه تنها زندانیان غیرعمد را از زندان رهانید، بلکه در قلب‌ها شعله‌ای از مهربانی روشن کرد که همچنان می‌سوزد.
این بانوی نیکوکار در حالی که چشمانش پر از اشک‌های شادی بود، گفت: سال‌ها در دل آرزو داشتم روزی بتوانم به کسانی که گرفتار مشکلات مالی شده‌اند، کمک کنم. امروز، با این کار، حس می‌کنم تولدم نه فقط برای من، بلکه برای بسیاری از همنوعانم خاص‌تر و زیباتر از همیشه است. وقتی توانستم بخشی از غم‌های مردم را کم کنم، احساس کردم زندگی رنگ دیگری به خود گرفته است.
وی افزود: در این دنیای پر از دغدغه و نگرانی، کاش همه ما به جای صرف هزینه‌های اضافی برای مراسم و جشن‌ها، در فکر هم‌نوعان خود باشیم. شاید اگر دست به دست هم دهیم، دیگر هیچ خانواده‌ای در نگرانی و دلشکستگی گرفتار نباشد. شاید با این کار، دنیای بهتری بسازیم. دنیایی که در آن محبت و انسانیت، جایگزین چشم و هم‌چشمی‌ها و تجملات شود.
تولدی از جنس عشق؛ بانوی تبریزی، چراغی از مهربانی در دل شب
این حرکت نیکوکارانه، تنها باعث آزادی چندین زندانی از بند شد، بلکه الهام‌بخشی بود برای دیگران تا در هر کجا که هستند، دست یاری به سوی هم‌نوع خود دراز کنند. و این‌گونه است که انسانیت در قلب‌ها شکوفا می‌شود.
مدیر ستاد دیه آذربایجان شرقی، رسول تقی‌پور، با دلی پر از تقدیر از این اقدام خداپسندانه گفت: در یک سال اخیر، با یاری خیرین و همراهی ستاد دیه، ۷۰۸ نفر از زندانیان جرائم غیرعمد در استان آزاد شده‌اند و این بانوی نیکوکار، سهم بزرگی در این حرکت عظیم داشت.
وی سپس افزود: کمک‌های انسان‌دوستانه این‌چنین، نه تنها زندگی‌های افراد نیازمند را تغییر می‌دهد، بلکه موجی از امید و محبت در جامعه به راه می‌اندازد. وقتی یک نفر تصمیم می‌گیرد تا در مسیر نیکوکاری قدم بگذارد، دیگران نیز می‌بینند که چطور می‌توانند با همدلی و هم‌پشتی، دنیای بهتری بسازند.
اینجا بود که این بانوی جوان به جای جشن تولدی که تنها برای یک لحظه باقی می‌ماند، تولدی دیگر رقم زد؛ تولدی که در آن آزادی، انسانیت، مهربانی و امید برای همیشه می‌درخشید.
در این دنیای پر از سختی‌ها، شاید نیاز نداریم که به دنبال بزرگ‌ترین جشن‌ها و مراسم‌ها باشیم. شاید یک تصمیم درست و یک حرکت نیکوکارانه می‌تواند دنیا را جایی بهتر و شادتر کند. یک تصمیم که نه تنها زندگی کسانی را که در درد و رنج گرفتارند، تغییر دهد، بلکه به خودِ تصمیم‌گیرنده نیز آرامشی خاص و احساس رضایتی بی‌نظیر هدیه دهد.
اگر هر کدام از ما، مثل این بانوی نیکوکار، تصمیم بگیریم که به جای تماشای دیگران در درد، دست یاری به سویشان دراز کنیم، می‌توانیم جهان را جایی پر از عشق، امید و انسانیت بسازیم. شاید همین قدم‌ها، در نهایت، راه آزادی همه انسان‌ها از زندان‌های واقعی این دنیا باشد: زندان‌های تنهایی، درد و بی‌مهری.
انتهای پیام/
